(συντάχτηκε από μέλη της Ανοικτής Επιτροπής Αγώνα, από μέλη της Πρότασης Προοπτικής εργαζόμενων που έχουν συνταξιοδοτηθεί πρόσφατα και από ανένταχτους συνάδελφους-ισσες)
Ζούμε μέρες δύσκολες που μεγάλα γεγονότα έχουν δραματικές επιπτώσεις στις ζωές μας, όπως δείχνει η πανδημία και το ξέσπασμα νέου πολέμου στη γειτονιά μας.
Ο λαός για παραπάνω από δέκα χρόνια πληρώνει τις επιλογές των οικονομικών ελίτ και του πολιτικού κατεστημένου, που με πρόσχημα το δημόσιο χρέος και τα συνεχή μνημόνια της Ε.Ε. οδήγησαν σε οπισθοδρόμηση όλες τις κατακτήσεις και τα δικαιώματα μας. Βιώνουμε τη διαρκή περικοπή μισθών και συντάξεων, την αφαίρεση κοινωνικών παροχών, τη διάλυση του συστήματος δημόσιας υγείας και την απαξίωση της δημόσιας παιδείας. Εκχωρήθηκαν σε «επενδυτές» δημόσιοι οργανισμοί, αεροδρόμια, λιμάνια, εκτάσεις γης, παραλίες, νησιά, δρόμοι, σιδηρόδρομοι, δάση κοκ. Οι τράπεζες και τα funds, με εργαλείο τα δύσκολα πλέον εξυπηρετούμενα δάνεια, λεηλατούν τα σπίτια και την περιουσία των λαϊκών νοικοκυριών. Το ηλεκτρικό ρεύμα, το νερό, η ενέργεια μετατράπηκαν από κοινωνικό αγαθό σε εμπόρευμα και χρηματιστηριακό προϊόν. Αποτέλεσμα η ακρίβεια να έχει εκτινάξει τις τιμές του ρεύματος, του φυσικού αερίου, των καυσίμων, των τηλεπικοινωνιών, αλλά και των τροφίμων στα ύψη. Η φτώχεια και η εξαθλίωση απλώνονται σε περισσότερα νοικοκυριά.
Η κυβέρνηση της Ν.Δ., με τη συναίνεση των συστημικών πολιτικών δυνάμεων, εκμεταλλεύτηκε την πανδημία για να περιορίσει ελευθερίες και δημοκρατικά δικαιώματα, να ευνοήσει ημέτερους, να προωθήσει αντεργατικούς νόμους, να επιβάλει διαχωρισμούς, πρόστιμα, απολύσεις και να επιταχύνει τα σχέδια της για ασύδοτη και ανεξέλεγκτη δράση του κεφαλαίου. Την ίδια στιγμή η (μη) διαχείριση της πανδημίας έδωσε τραγικά αποτελέσματα, καθώς μετράμε πια 28.000 νεκρούς.
Και τώρα, η εγκληματική επιλογή εμπλοκής της χώρας μας στον πόλεμο με τη πλευρά της «Δύσης», με στρατιωτικά μέσα, αποστολές όπλων, χρησιμοποίηση βάσεων και λιμανιών, συμμετοχή στις οικονομικές κυρώσεις, απαγορεύσεις επιβατικών πτήσεων, απελάσεις, με δυο λόγια, η μετατροπή της χώρας σε προκεχωρημένο φυλάκιο των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, αλλά και με πολιτιστικό μποϋκοτάζ και απαγόρευση της ενημέρωσης από την «άλλη» πλευρά, δημιουργεί επικίνδυνες καταστάσεις για τη χώρα και το λαό μας και εγκυμονεί κινδύνους για γενίκευση και συνέχιση του πολέμου. Η σκοταδιστική, ρατσιστική και εθνικιστική προπαγάνδα από τα συστημικά ΜΜΕ φτάνει στο απόγειο της και η κατευθυνόμενη και ελεγχόμενη ενημέρωση καθορίζουν πλέον τι θα μαθαίνουμε και τι θα σκεφτόμαστε.
Το παρόν, που χαράζεται από τις πολιτικές επιλογές των κυβερνήσεων με την ακρίβεια, τους άνισους φόρους, την προτεραιοποίηση των συμφερόντων των αγορών έναντι των ανθρώπων, την αδιαφορία για την ανθρώπινη ζωή, είναι δυστοπικό για τη λαϊκή πλειοψηφία, ενώ η οικονομική ολιγαρχία συνεχίζει να πλουτίζει σε βάρος μας.
Το χάσμα ανάμεσα στην ένταση της φτώχειας και της ανέχειας για τους λαούς και στα άλματα που έχει κάνει η επιστήμη και η τεχνολογία, αλλά και η πλανητική παραγωγή τεράστιου πλούτου συνεχώς διευρύνεται. Το καπιταλιστικό σύστημα συγκεντρώνει τον πλούτο στις οικονομικές ελίτ, δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο και προετοιμάζει ένα πιο δυσοίωνο μέλλον για τους λαούς. Και το χειρότερο, ξαναζούμε τον εφιάλτη του πολέμου να μας απειλεί, σαν συνέπεια του λυσσαλέου ανταγωνισμού ανάμεσα στους ισχυρούς της γης.
Οι κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις συμφωνούν στις κεντρικές αυτές πολιτικές επιλογές και οι συνδικαλιστικές τους παρατάξεις τους βάζουν πλάτη για να μην υπάρχουν αντιδράσεις από το κίνημα.
Όμως, μπορούμε να αντισταθούμε στον παρουσιαζόμενο ως μονόδρομο της υποταγής στα συμφέροντα των οικονομικά ισχυρών. Με την αγωνιστική ενότητα και την αλληλεγγύη των εργαζόμενων, των συνταξιούχων, της νεολαίας, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων να διεκδικήσουμε όλα όσα μας ανήκουν και ένα κόσμο ειρήνης, φιλίας, χωρίς φτώχεια, διακρίσεις, ανισότητες και εκμετάλλευση.
Και εμείς οι συνταξιούχοι ;
Βρισκόμαστε στην ουσία εδώ και χρόνια χωρίς συλλογική εκπροσώπηση ώστε να μπορούμε να υπερασπίσουμε τα δικαιώματά μας, τις προηγούμενες κατακτήσεις μας και τις ζωές μας σε μια περίοδο κρίσιμη για την κύρια σύνταξη, την επικούρηση και την υγεία. Όχι μόνο γιατί δεν μπόρεσαν να γίνουν εκλογές εξαιτίας της πανδημίας με τη λήξη της θητείας του Δ.Σ. και όχι μόνο επειδή οι επιλογές του Δ.Σ. έχουν καταψηφιστεί και θα έπρεπε να έχει παραιτηθεί αμέσως μετά τη συνέλευση τον Απρίλη του 2019 και να έχει αναδειχτεί νέο Δ.Σ..
Είμαστε χωρίς εκπροσώπηση των συμφερόντων μας, κυρίως γιατί η πλειοψηφία του Δ.Σ. ακολουθεί, όπως και όλο το προηγούμενο διάστημα, μια πολιτική που αποδείχτηκε ανίκανη να αξιοποιήσει τη δύναμη των 16.000 συνταξιούχων της Εθνικής, να υψώσει τείχη αντίστασης και να αναχαιτίσει την επίθεση της τράπεζας που ξεδιπλώθηκε με τις πλάτες των κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ & Ν.Δ. και της Ε.Ε. και όλης της κάστας των τραπεζιτών. Αποτέλεσμα, ενταφιάστηκε ο ΛΕΠΕΤΕ, αναστάλθηκε η λειτουργία του ΤΥΠΕΤ την περίοδο που έγινε πιο απαραίτητο, οι κύριες συντάξεις έχουν καρατομηθεί και θα ακολουθήσουν και άλλες περικοπές. Και αυτά έχουν συντελεστεί όταν -με πρόσχημα την πανδημία- μπαίνουμε σε μια εποχή που προωθούνται και επιβάλλονται βαθύτερες αναδιαρθρώσεις σε βάρος των εργαζόμενων, των συνταξιούχων και των λαϊκών στρωμάτων και η συνδικαλιστική οργάνωση είναι πιο αναγκαία από ποτέ.
Θα μπορούσε να είναι διαφορετική η πορεία, να είχαμε υπερασπίσει τον ΛΕΠΕΤΕ και τις κύριες συντάξεις από τις περικοπές, να λειτουργούσε το ΤΥΠΕΤ τώρα που το χρειαζόμαστε; Απαντάμε ξεκάθαρα ναι.
Είμαστε πεισμένοι, ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε και εμείς και όλοι οι εργαζόμενοι και συνταξιούχοι, αν βγάλουμε συμπεράσματα από τις εμπειρίες μας, ξεκόψουμε από τη μοιρολατρία και διαλέξουμε το δρόμο του συλλογικού αγώνα, ώστε να κινητοποιηθούμε όλοι μαζί και να ενωθούμε σε ένα μεγάλο μέτωπο αγώνα απέναντι σε όσους λεηλατούν τον πλούτο και παρασιτούν ρουφώντας το αίμα των εργαζόμενων.
Με ένα εργατικό κίνημα με ταξικά χαρακτηριστικά, με σαφή αντίληψη ότι τα εργοδοτικά συμφέροντα είναι ασυμβίβαστα με τα εργατικά συμφέροντα.
Με σωματεία στα χέρια των εργαζόμενων και των συνταξιούχων που δεν θα ταυτίζονται με εργοδότες και κυβερνήσεις.
Με διεκδικήσεις στο μέτρο όσων δικαιούμαστε και όχι στα περιθώρια που καθορίζουν όσοι διαφεντεύουν τα πράγματα.
Με τη δύναμη της ενότητας και του αγώνα που μετατρέπει σε πραγματικότητα αυτά που φαίνονται ουτοπίες.
ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ
Είμαστε συνταξιούχοι της Εθνικής Τράπεζας που συναντηθήκαμε στις κινητοποιήσεις που ξεκίνησαν μετά τη διακοπή παροχής του ΛΕΠΕΤΕ το Δεκέμβρη του 2017. Συμμετείχαμε σε πρωτοβουλίες για να οργανωθούν αγωνιστικές δράσεις για την υπεράσπιση του δικαιώματος στην επικούρηση, απέναντι στην αδράνεια του ΣΣΕΤΕ και την υπονόμευση των διεκδικήσεων μας. Πιστέψαμε στη δύναμη του αγώνα και των ανοικτών διαδικασιών με προσανατολισμό ανεξαρτησίας από το συνδικαλιστικό κατεστημένο. Κατανοήσαμε ότι η επιθετικότητα της προηγούμενης και της νέας διοίκησης της Εθνικής Τράπεζας είχε πλάτες στην πρώην και τη νυν κυβέρνηση. Εκτιμήσαμε την ανάγκη Συντονισμού όλων των αγωνιζόμενων δυνάμεων, ξεπερνώντας τον κατακερματισμό και την περιχαράκωση. Αναγνωρίσαμε ότι πίσω από την αδιαλλαξία της Εθνικής Τράπεζας βρισκόταν η ενδοτικότητα των εργοδοτικών και κυβερνητικών συνδικαλιστών νέας και παλιάς κοπής. Συνειδητοποιήσαμε ότι η περικοπή του ΛΕΠΕΤΕ ήταν κομμάτι της γενικότερης περιστολής δικαιωμάτων και μείωσης των απολαβών που υφίστανται όλοι εργαζόμενοι και συνταξιούχοι προς χάριν των τραπεζών, των ολιγαρχών και των επενδυτών, όπως υπαγορεύουν τα μνημόνια. Ξέραμε ότι η υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας δεν μπορεί να επαφίεται και να περιορίζεται στους δικαστικούς αγώνες. Καταλάβαμε ότι η ανάθεση στις κατεστημένες παρατάξεις που είχαν την πλειοψηφία στο Δ.Σ. του ΣΣΕΤΕ και η προσδοκία να υπερασπίσουν αυτές τα δικαιώματά μας ήταν ψευδαίσθηση. Συμπεράναμε ότι μόνο αν οι ίδιοι οι συνταξιούχοι από κοινού με τους εργαζόμενους πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας, θα μπορούμε να έχουμε αποτελέσματα. Καταλήξαμε ότι απαιτείται να έχουμε ξεκάθαρο, όχι μόνο ποιοι είναι οι αντίπαλοι μας και τους οποίους πρέπει να συγκρουστούμε, αλλά και ποιες νοοτροπίες, τακτικές και συμφέροντα πρέπει να αντιπαρατεθούμε ακόμα και αν εμφανίζονται μασκαρεμένες ως νέες.
Πολλές και πολλοί από μας είχαν διεκδικητική δράση και στο διάστημα της εργασιακής τους πορείας. Διεκδικούσαμε και τότε όπως και τώρα τα δικαιώματα μας. Και μπορούμε να περηφανευτούμε ότι δεν ήμασταν συνδικαλιστές του κατεστημένου, των εργοδοτικών και κατά καιρούς κυβερνητικών παρατάξεων, δεν είχαμε συνδικαλιστικά προνόμια και διαπλοκές με τη διοίκηση.
Συνεχίζουμε σε αυτή την πορεία αδιαπραγμάτευτα και αταλάντευτα, όχι μόνο γιατί μας ενδιαφέρουν τα «στενά» δικά μας προβλήματα ως συνταξιούχοι της Εθνικής, οι μεγάλες και μικρές διεκδικήσεις μας για αυτά, αλλά γιατί πιστεύουμε σε ένα κόσμο που δεν θα υπάρχει αδικία, εκμετάλλευση, ανισότητα. Γιατί για μας μέτρα και σταθμά για την ανθρώπινη ευτυχία δεν είναι η επικράτηση σε ένα ανθρωποφάγο ανταγωνισμό, η ατομική διάσωση αλλά η συλλογική δυνατότητα σε μια καλύτερη ζωή στο μέτρο των σύγχρονων αναγκών και των δυνατοτήτων της εποχής. Με σεβασμό στον κάθε άνθρωπο και στη φύση.
ΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ
ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
Μόνιμο στόχο για όλες τις κυβερνήσεις αποτέλεσε η εκμετάλλευση των αποθεματικών και της περιουσίας των ασφαλιστικών ταμείων που είχαν δημιουργηθεί από τις συνταξιοδοτικές εισφορές μας. Η ληστρική επιχείρηση χρηματοδότησε από πολεμικές δαπάνες μέχρι επιδοτήσεις επιχειρηματιών και εξανέμισε τεράστια ποσά στο χρηματιστήριο. Βάδιζε παράλληλα με το σχεδιασμό του συστήματος της Ε.Ε. και των κυβερνήσεων για να παρθούν πίσω όλες οι κατακτήσεις για τα χρονικά όρια συνταξιοδότησης και τον υπολογισμό του ύψους της σύνταξης επιστρατεύοντας σωρεία αντιασφαλιστικών νόμων. Για να επικρατήσει σταδιακά εργασιακός μεσαίωνας, με δουλειά μέχρι τα βαθιά γεράματα και συντάξεις πείνας. Για να κυριαρχήσει η αντίληψη ότι η ασφάλιση δεν αποτελεί κατάκτηση και δικαίωμα, αλλά ατομική υπόθεση και ανταποδοτική παροχή με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Και για να εξαφανιστεί από τις συνειδήσεις αυτό που για δεκαετίες ήταν κατοχυρωμένο, ότι δηλαδή η ασφάλιση ήταν κοινωνική εργατική κατάκτηση για την εξασφάλιση της αξιοπρέπειας των απόμαχων της δουλειάς, βασισμένη στις αρχές της κοινωνικής αλληλεγγύης και της συνδρομής στους μη ικανούς για εργασία. Δεν αποτελεί ούτε “χάρη”, ούτε “ευσπλαχνία” των εργοδοτών, αλλά δικαίωμα κερδισμένο με μακρόχρονους, σκληρούς και αιματηρούς αγώνες.
ΣΤΗΝ ΕΠΙΚΟΥΡΗΣΗ
Συμπληρώθηκαν ήδη 4,5 χρόνια από τότε που η διοίκηση της τράπεζας -επί Φραγκιαδάκη- σταμάτησε να τηρεί την υποχρέωσή της για την ακέραια καταβολή του ΛΕΠΕΤΕ. Η συνέχεια είναι γνωστή. Παρά τους αγώνες μας, ο νόμος Πετρόπουλου επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ήρθε να μας πετάξει ένα ξεροκόμματο μέσω ΕΤΕΑΕΠ, νομιμοποιώντας ουσιαστικά την απαλλαγή της τράπεζας από την τήρηση της υποχρέωσής της, με την υπόθεση να δέχεται τη χαριστική βολή με το νόμο Βρούτση επί ΝΔ πλέον, με την οποία χαρίστηκαν στην τράπεζα εκατομμύρια, εμείς υποστήκαμε περαιτέρω μείωση, και πεταχτήκαμε οριστικά στο ΕΤΕΑΕΠ.
ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑ ΣΥΝΤΑΞΗ
Με τους νόμους της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ καταργήθηκαν τα δώρα και οι άδειες στη σύνταξη, έγιναν περικοπές στο ύψος όλων πάνω από ένα ποσό, ενώ επιβλήθηκε ένας ακόμα τρόπος για τη συρρίκνωση των συντάξεων μέσω της διάσπασης της σε εθνική και ανταποδοτική. Με το ν.Κατρούγκαλου επί ΣΥΡΙΖΑ, καθιερώθηκε τρόπος επανυπολογισμού 2 ταχυτήτων, με μεγάλες απώλειες για τους παλαιότερους συνταξιούχους και επιπλέον, για τους χαμηλοσυνταξιούχους ορίστηκε το ύψος της σύνταξης να εξαρτάται από τις εκάστοτε “δυνατότητες” του προϋπολογισμού, άρα περαιτέρω και διαρκείς μειώσεις.
Με πρόσφατες νομοθετικές ρυθμίσεις της κυβέρνησης της Ν.Δ. ο ΕΦΚΑ που παρέχει την κύρια σύνταξη θα λειτουργεί με ανταποδοτικό -μη εξασφαλισμένο- σύστημα παροχών και μεταβλητό προαιρετικά σύστημα εισφορών και προβλέπει την επένδυσή τους με ένα σύστημα απόδοσης που δεν εγγυάται το ύψος των συντάξεων. Ενώ,παράλληλα, ιδιωτικές εταιρείες και μάνατζερ από την ελεύθερη αγορά καθορίζουν πλέον τη λειτουργία και την πολιτική του με βάση τις κυβερνητικές επιλογές και εντολές, μακριά από οποιαδήποτε εργατική παρέμβαση και έλεγχο.
ΓΙΑ ΤΟ ΤΥΠΕΤ
Η μείωση των αποδοχών των συνταξιούχων, η μείωση του αριθμού των εν ενεργεία με τις συνεχείς εθελούσιες, η επέκταση της παροχής υπηρεσιών από εργολαβικές εταιρείες με επινοικιαζόμενους και η καθήλωση των μισθών τους έχει επιφέρει κάθετη πτώση των εισφορών στο ΤΥΠΕΤ, με αποτέλεσμα να εμφανίζει οικονομικά ελλείμματα και να δημιουργείται το έδαφος για να περάσουν σχέδια για περικοπή υπηρεσιών, μείωση παροχών, επέλαση των νόμων της αγοράς και -στο βάθος- ιδιωτικοποιήσεων, με δυο λόγια υποβάθμιση της υγειονομικής μας περίθαλψης και των παροχών πρόνοιας με άγνωστο ορίζοντα.
Μια πρώτη γεύση από τα παραπάνω πήραμε στη διάρκεια της πανδημίας, όταν το ΤΥΠΕΤ σχεδόν παράλυσε. Ούτε για την συνήθη νοσηρότητα λειτούργησε, ούτε για τις τακτικές εξετάσεις, ούτε για εξετάσεις και εντοπισμό κρουσμάτων κορονοϊού. Αποδιοργανώθηκε πλήρως και δεν πρόσφερε υπηρεσίες στα μέλη του τη στιγμή που το χρειάζονταν περισσότερο, με το δημόσιο σύστημα υγείας ήδη επιβαρυμένο και τη γνωστή εγκληματική διαχείριση του κορονοϊού από πλευράς κυβέρνησης. Καθυστερεί την εξόφληση αποδείξεων, ενώ ήδη παρέχει υπηεσίες προς τρίτους έναντι αμοιβής. Η διοίκηση του ΤΥΠΕΤ από το συνδικαλιστικό κατεστημένο -παρότι εκλεγμένη- έχει πάρει την κατηφόρα του αυταρχισμού και της ιδιοκτησιακής αντίληψης, μετατρέποντάς το από ένα αυτοδιαχειριζόμενο ταμείο σε ένα γραφειοκρατικό οργανισμό με αδιαφανή λειτουργία και πλήρη υποβάθμιση των συνταξιούχων, που δεν μπορούν καν να συμμετέχουν με εκπροσώπους τους στο Δ.Σ. και στη συνέλευση των μελών του. Η περίοδος της πανδημίας απέδειξε περίτρανα ότι η λειτουργία του με τους κανόνες της “αγοράς” και του κέρδους είναι καταστροφική για το δικαίωμα στην περίθαλψη και την υγεία.
ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ
Μέσα σε αυτό το τοπίο των πολιτικών και οικονομικών επιλογών που υπηρετούν όλες οι κυβερνήσεις και στηρίζουν οι καθεστωτικές δυνάμεις υποστήκαμε συρρίκνωση έως και αφαίρεση και άλλων κοινωνικών κατακτήσεων. Έκλεισε στο τέλος του 2021 το εστιατόριο του ΣΥΕΤΕ, το οποίο λειτουργούσε από την περίοδο της κατοχής και παρείχε γεύματα σε χαμηλή τιμή και στους συνταξιούχους. Πουλήθηκε το γηροκομείο-δωρεά που μπορούσε να βοηθήσει συνταξιούχους. Έκλεισε το θέρετρο της Ραψάνης και οι κατασκηνώσεις στη Λούτσα Πρέβεζας, απαξιώνονται οι υπόλοιπες.
Ο νόμος Χατζηδάκη, διώκει το δικαίωμα στο συνδικαλισμό και το θέτει υπό τον εργοδοτικό και κυβερνητικό έλεγχο. Την ίδια στιγμή που καταργεί επί της ουσίας το δικαίωμα στην απεργία, με την καθιέρωση ΑΦΜ στα σωματεία, την πλήρη καταγραφή μελών και οικονομικών στοιχείων, επιβάλλει την πλήρη ποδηγέτηση του συνδικαλιστικού κινήματος, τόσο εργαζόμενων όσο και συνταξιούχων. Είναι το απαραίτητο όπλο τους για να περάσουν όλες οι αντεργατικές και αντισυνταξιοδοτικές αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις.
ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ
Χρειαζόμαστε μια κίνηση που θα εκφράσει όλο εκείνο το αγωνιστικό κομμάτι που έδωσε τη μάχη της υπεράσπισης του ΛΕΠΕΤΕ, όχι από μια τυφλή συντεχνιακή αντίληψη, αλλά ορμώμενοι από το δίκιο, με συναίσθηση ότι επρόκειτο για τις εισφορές μας και -κυρίως- ότι επρόκειτο για μια κατ΄ ουσία πολιτική επίθεση με βάθος, ενταγμένη στα συνολικά σχέδια κυβερνήσεων-τραπεζιτών, όπως και αποδείχτηκε.
Χρειαζόμαστε προσανατολισμό, μακριά από το γραφειοκρατικό ρόλο που του επιφύλαξαν οι εργοδοτικοί και κυβερνητικοί συνδικαλιστές. Να γίνει όπλο στα χέρια μας για τα συμφέροντα μας.
Χρειαζόμαστε ένα ξεκάθαρο μέτωπο απέναντι σε Τράπεζα, κυβερνήσεις, Ε.Ε. και όλους τους κεφαλαιοκράτες που βλέπουν ότι η κερδοφορία τους περνά μέσα από τη συντριβή μας.
Χρειαζόμαστε μια δημοκρατική λειτουργία στο ΣΣΕΤΕ, απέναντι στο σημερινό συγκεντρωτικό και προσωποκεντρικό αυταρχικό μοντέλο λειτουργίας. Αυτό σημαίνει να δοθεί λόγος και ρόλος στους συναδέλφους για όλα, με ουσιαστικές, αποφασιστικού χαρακτήρα συνελεύσεις ανά νομό και κεντρικά και επιτροπές αγώνα, γνωμοδοτικές επιτροπές, ομάδες δουλειάς. Σημαίνει αλλαγή καταστατικού για ανοικτά δημόσια συμβούλια, δυνατότητα συμμετοχής στις εκλογές και μεμονωμένων συναδέλφων και μικρών παρατάξεων. Σύλλογος ανοικτός για όλους. Όχι στα προνόμια και χρηματοδοτήσεις των συνδικαλιστών για έξοδα παράστασης. Όχι στις εκλογικές χρηματοδοτήσεις ξεχωριστά σε κάθε παράταξη. Η εκτύπωση ψηφοδελτίων και υλικού να γίνεται για όλους από το ίδιο τυπογραφείο με σύμβαση του ΣΣΕΤΕ. Διευκόλυνση της συλλογικής λειτουργίας. Τα γραφεία να μη λειτουργούν μόνο ως καφενείο (ή ως τσιφλίκι ορισμένων) αλλά σαν ζωντανός χώρος συνάντησης και ενημέρωσης που χρειαζόμαστε, ώστε να μπορούν όλοι οι συνάδελφοι, οι κινήσεις και οι επιτροπές να συνεδριάζουν.
Χρειαζόμαστε ένα πλαίσιο διεκδικήσεων για τις σύγχρονες ανάγκες και τα δικαιώματά μας σε όλα τα πεδία. Ένα πλαίσιο που θα ενοποιεί τα δικαιώματα των συνταξιούχων με των ενεργεία, του κλάδου των τραπεζοϋπάλληλων με των άλλων κλάδων, που θα υπερασπίζεται τα δικαιώματα των ανθρώπων του μόχθου από των κερδοσκόπων και των επιτήδειων.
Για αυτό θα αγωνιστούμε για :
Δικαίωμα σε πλήρη σύνταξη όσο το ύψος των αποδοχών κατά την έξοδο μετά από 30 χρόνια δουλειάς ανεξαρτήτως ηλικίας. Επαναφορά της 13ης και 14ης σύνταξης, όχι μειώσεις, αλλά αυξήσεις συντάξεων. Όχι στα διαφορετικά δικαιώματα, φορείς, τρόπους, συστήματα, συντελεστές υπολογισμού των συντάξεων, ενιαίο σύστημα σε κάθε επιχείρηση για όλους. Όχι στα κεφαλαιοποιητικά ανταποδοτικά ασφαλιστικά συστήματα. Δυνατότητα σύνταξης στα 55 για τις γυναίκες και στα 60 για τους άνδρες, επαναφορά των ευνοϊκών ρυθμίσεων για τις μητέρες με ανήλικα. Όχι στις περικοπές και τις μειώσεις των συντάξεων, με ενοποίηση στα ανώτερα επίπεδα όλων. Με συναίσθηση ότι πρέπει σταθερα να παλεύουμε για κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων. Η κοινωνική ασφάλιση είναι κατάκτηση και δικαίωμα και η παροχή της βαρύνει αποκλειστικά την εργοδοσία.
Να μην περάσουν τα σχέδια για πυλώνες ιδιωτικής ασφάλισης και επαγγελματικά ταμεία.
Δικαίωμα στην υγεία, με ισότιμο λόγο και εκπροσώπηση των συνταξιούχων στο ΤΥΠΕΤ. Να υπάρχει πλήρης κάλυψη ιατρικών, διαγνωστικών και φαρμακευτικών εξόδων.
Δικαίωμα σε μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με τα ίδια εργασιακά δικαιώματα στον ίδιο φορέα εργοδότη. Όχι στην ελαστική, προσωρινή, φτηνή εργασία.
Να υπάρξει συντονισμένος αγώνας όλων των αγωνιζόμενων δυνάμεων του εργατικού και συνταξιοδοτικού κινήματος. Να δημιουργηθεί ένα μαζικό δυνατό ρεύμα από τις κινήσεις που έχουν μια ταξική κατεύθυνση, ώστε να επιβάλει μια άλλη πορεία στο εργατικό κίνημα.
Υπεράσπιση της ειρήνης και της φιλίας με τους γείτονες λαούς, των αξιών της αλληλεγγύης ανάμεσα στους εργαζόμενους, τους φτωχούς, τους κατατρεγμένους, ενάντια στον ανθρωποφάγο ανταγωνισμό, τον εθνικισμό, το ρατσισμό και το φασισμό.
Η ΤΡΑΠΕΖΑ
Οι διοικητές άλλαξαν, αλλά η κυνική αντιμετώπιση των συνταξιούχων (όπως και των εργαζόμενων στην ΕΤΕ) παραμένει ανάλγητη με τις πλάτες όλων των κυβερνησεων. Απροκάλυπτα πλέον δηλώνουν ότι το συμφέρον της τράπεζας περνάει από την περικοπή εργασιακών, συνταξιοδοτικών και ασφαλιστικών παροχών. Οι διοικητές πλουτίζουν, το ίδιο και τα golden boys που προσλαμβάνουν αθρόα από την “αγορά” και τεράστια ποσά διοχετεύονται σε εταιρείες παροχής υπενοικιαζόμενου προσωπικού, χορηγίες, διαφημίσεις. Μεγάλο μέρος των κόκκινων δανείων περνά σε funds και πλήθος περιουσιακών στοιχείων της σε ιδιωτικά κερδοσκοπικά κεφάλαια με σκανδαλώδη ανάμειξη διάφορων στελεχών μαζί και συνδικαλιστικών (βλέπε ΠΑΝΓΑΙΑ). Την ίδια στιγμή διώχνουν το μόνιμο προσωπικό, είτε με τις συνεχείς εθελούσιες, είτε με τις αποσχίσεις
ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στην ουσία έκανε πλάτες στην Τράπεζα και σε αυτό τον τομέα. Αφησε να εξελιχθεί πάνω από 1,5 χρόνο η επιχείρησή της για κόψιμο του ΛΕΠΕΤΕ, συγκαλύπτοντας την κατάχρηση των εισφορών με επενδύσεις σε μετοχές της τράπεζας, ανεχόμενη την αδιαφάνεια στη διαχείριση του λογαριασμού. Αδιαφάνεια για την οποία είναι συνυπεύθυνοι και οι εκπρόσωποι της συνδικαλιστικής ηγεσίας του ΣΣΕΤΕ και του ΣΥΕΤΕ. ‘Εφερε προεκλογικά ένα νόμο προσωρινής ισχύος για ψηφοθηρικούς λόγους, δίνοντας μια πρόσκαιρη ανάσα στους συνταξιούχους, προπαγανδίζοντας ότι δεν επηρεάζει την εξέλιξη των διεκδικήσεών μας, πραγμα που διαψεύστηκε από τις εξελίξεις.
Η κυβέρνηση της Ν.Δ., συνεχίζοντας την ίδια πολιτική στήριξης της ληστρικής τακτικής της τράπεζας, χρησιμοποιώντας τη γνωστή προπαγάνδα περί “ρετιρέ” και “υψηλών παροχών”, πέρασε το νόμο Βρούτση, νομιμοποιώντας τη ληστεία της τράπεζας σε βάρος μας και οδηγώντας στον οριστικό ενταφιασμό του ΛΕΠΕΤΕ.
Όλα αυτά γίνονται σε ένα τοπίο μνημονιακών δεσμεύσεων από την Ε.Ε., την ΕΚΤ και το ΔΝΤ που απαιτεί στήριξη των τραπεζών, μείωση των συντάξεων και γενικά περικοπές του ασφαλιστικού και εργασιακού κόστους.
Αυτές ήδη αποτυπώνονται στους νόμους του ΣΥΡΙΖΑ και της Ν.Δ. για την ασφάλιση που ακολούθησαν, σε συνδυασμό με τους νόμους των προηγούμενων κυβερνήσεων για παροχή επικουρήσεων με ατομικό πορτοφόλι και ανταποδοτική λογική, είτε μέσω δημόσιου είτε μέσω ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών με επενδύσεις χρηματιστηριακές και υψηλού ρίσκου. Σε συνδυασμό με τις εξαγγελίες για μειώσεις εισφορών εργοδοτών και εργαζόμενων και για την κύρια σύνταξη και τη συχνή επίκληση του ανώτερου δημόσιου συμφέροντος (όταν πρόκειται να κάνουν περικοπές στους από κάτω και ειδικά τώρα με την πανδημία) οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια σε περαιτέρω δραστικές μειώσεις στις παροχές των συνταξιούχων.
ΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ.
Έχουμε ήδη πικρή πείρα από τη στάση του Άρειου Πάγου και του ΣτΕ σε σειρά κορυφαίων ζητημάτων, με σωρεία αρνητικών αποφάσεων σε προσφυγές εργαζόμενων και συνταξιούχων, συνήθως επικαλούμενοι στο σκεπτικό τις δεσμεύσεις των μνημονίων και το γενικότερο “δημοσιονομικό συμφέρον”, που συναρτούν και με την οικονομική κατάσταση των τραπεζών. Χαρακτηριστική επίσης είναι η στάση τους στην καταβολή των χρωστούμενων αναδρομικών από τις περικοπές των δώρων. Άρα, σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να μένουμε ή να αρκούμαστε στην ανάθεση των αγώνων μας για το ΛΕΠΕΤΕ και για άλλα δικαιώματά μας μόνο στη δικαστική οδό, περιστέλλοντας την πολιτική πίεση των αγωνιστικών κινητοποιήσεων που επιδρούν ακόμα και στις δικαστικές αποφάσεις.
Επίσης δεν μπορούμε να παραγράψουμε τις ευθύνες της συνδικαλιστικής ηγεσίας για τις μεθοδεύσεις και των εκπροσώπων της στη διαχειριστική επιτροπή του ΛΕΠΕΤΕ
ΤΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ
Προφανώς οι παρατάξεις που είχαν την πλειοψηφία στο ΣΥΕΤΕ και στο ΣΣΕΤΕ, όχι μόνο στάθηκαν ανίκανες να υπερασπίσουν τα συμφέροντα μας, αλλά έχουν συνευθύνη για τις εξελίξεις. Εντάχθηκαν στο σχέδιο μεθόδευσης για δήθεν διάλογο και -τελικά- συμβιβασμό με τα σχέδια της τράπεζας και των κυβερνήσεων για πετσοκομμένη παροχή, αποδέχθηκαν (δήθεν χάριν της εξασφάλισης της παροχής) σχήματα διάδοχα του ΛΕΠΕΤΕ, αναζητώντας τη φόρμουλα που αυτό θα πλασαριστεί, με συνέπεια να κερδίζει χρόνο η τράπεζα, με “ανταμοιβή” την παραμονή τους στην ηγεσία του ΣΣΕΤΕ. Οι δηλώσεις τους περί αντιθέσεων ήταν για το θεαθήναι. Είναι υπόλογοι για τις απώλειές μας και εγκληματική η ευθύνη τους, τόσο για την αδιαφάνεια στα στοιχεία του ΛΕΠΕΤΕ όσο και η κάλυψη που δίνουν στην τράπεζα και τους υπεύθυνους για τη διαχείρισή του. Αυτά συνδυάζονται με την αντιδημοκρατική και αυταρχική τους λειτουργία και την αντιμετώπιση των άλλων παρατάξεων-κινήσεων, καθώς και με την άρνησή τους να συμμορφωθούν στο αποτέλεσμα της τελευταίας Γ.Σ., μετά την καταψήφιση του απολογισμός, οπότε και έπρεπε να παραιτηθούν και να γίνουν εκλογές για νέο Δ.Σ. Στο ίδιο μήκος κύματος βρίσκονται και οι συγγενείς τους παρατάξεις στην ηγεσία του ΣΥΕΤΕ, που όχι μόνο δεν αντέδρασαν δυναμικά σε όλες αυτές τις μεθοδεύσεις, αλλά λειτούργησαν σαν φερέφωνα της Τράπεζας.
Δεν είναι μόνο ότι η ΔΑΚΕ, η ΠΑΣΚΕ, η ΑΛΛΕΣΤΑ (με τις όποιες παραλλαγές στα ονόματα που εμφανίζονται) αποτελούν εργοδοτικές και κυβερνητικές παρατάξεις και ταυτίζονται με τα κόμματά τους και τις τακτικές επιλογές τους. Αλλά ότι συνολικά στις θέσεις τους αποδέχονται την κυρίαρχη εργοδοτική αντίληψη, που θέλει να επιβάλλεται στις συνειδήσεις των εργαζόμενων, ότι «Η επιχείρηση είναι η οικογένεια μας, να φροντίζουμε να τα πηγαίνουμε καλά με τον εργοδότη για να μπορούμε να παίρνουμε ως εργαζόμενοι-συνταξιούχοι ένα κομμάτι. Είμαστε κοινωνικοί εταίροι, χρειάζεται συνεννόηση, διάλογος, μετρημένες απαιτήσεις και συναίνεση και όχι διεκδικήσεις για όσα μας ανήκουν και αγώνες.»
Αυτές οι αντιλήψεις επηρεάζουν -στη λογική του “εφικτού” και της εκάστοτε “δύσκολης κατάστασης”- όχι μόνο αυτές τις παρατάξεις, αλλά και τα παρακλάδια τους και την πλειοψηφία των συναδέλφων.
Είδαμε παρατάξεις που εμφανίστηκαν ως αγωνιστικές για τον αδιαπραγμάτευτο ΛΕΠΕΤΕ να κινητοποιούνται αφού πέρασαν 6 μήνες. Είδαμε συνδικαλιστές που ήταν μαζί μας στις κινητοποιήσεις να αλλάζουν στρατόπεδο. Είδαμε κάποιους να φοβούνται το άνοιγμα του λογαριασμού, γιατί είχαν βάλει την υπογραφή τους στη χορήγηση από την τράπεζα δήθεν “ταμειακών διευκολύνσεων καλή τη πίστει”.
Διαβάσαμε και ακούσαμε από κάποιους που ένιωθαν την Τράπεζα “οικογένεια τους” και δούλευαν πιστά σε αυτήν, ότι αργά κατάλαβαν ότι προδόθηκαν από την τράπεζα, και πλέον εύχονται την τιμωρία της, προτείνοντας απόσυρση καταθέσεων και αντίστοιχους τρόπους υπονόμευσής της
Η συνειδητοποίηση αυτής της κατάστασης δεν έχει καταδείξει όμως σε όλους ότι -στην πραγματικότητα- όλες οι τράπεζες, όπως και οι εργοδότες είναι ίδιοι, και υπερασπίζονται τα δικά τους συμφέροντα που είναι σε αντιπαράθεση με των εργαζόμενων και των συνταξιούχων.
Πολλές ψευδαισθήσεις συνεχίζουν να υπάρχουν για το ρόλο της τράπεζας, των κυβερνήσεων, των εργοδοτών συνολικά. Έτσι, δημιουργούνται νέοι γύροι αυταπατών :
ότι μπορούμε να υπερασπίσουμε τα δικά μας συμφέροντα αρκεί να ενωθούμε όλοι ανεξαρτήτως από τις διαπλοκές ορισμένων με την τράπεζα, τις ευθύνες τους το προηγούμενο διάστημα, τη στάση τους, τις θέσεις τους.
Ότι η επίθεση στο ΛΕΠΕΤΕ δεν συνδέεται με τη γενική αντεργατική επίθεση από το επιτελείο εργοδοτών, κομμάτων του συστήματος κλπ, άρα είναι εύκολο να την αντιμετωπίσουμε με συνομιλίες.
Ότι το θέμα είναι διμερής διαφορά, να περιορίσουμε την αντιπαράθεσή μας με την τράπεζα, χωρίς να καταλογίζονται και να επιρρίπτονται πολιτικές ευθύνες στις κυβερνήσεις (πχ. για τον ΛΕΠΕΤΕ).
Ότι μόνο τα δικαστήρια θα μας λύσουν την αντιδικία.
Η έλλειψη μιας συνολικής θεώρησης για τη φύση και το ρόλο των επιχειρήσεων και εργοδοτών που είναι σε σύγκρουση τα συμφέροντα των εργαζόμενων και συνταξιούχων, με θέσεις για όλα αυτά τα ζητήματα έχει οδηγήσει ακόμα και παρατάξεις που το τελευταίο διάστημα βρέθηκαν από την πλευρά των αγωνιστικού κομματιού να κατακερματίζονται εύκολα όταν εκλείψει ο συνδετικός τους κρίκος, ο αρχηγός που τις ενοποιούσε.
Τα ίδια κρισιακά φαινόμενα εμφανίζονται και σε άλλες παλιές και νέες παρατάξεις που δεν έχουν καταφέρει να ενοποιηθούν με ενιαίες θέσεις για μια σειρά κρίσιμα ζητήματα, ώστε να έχουν στη συνέχεια και κοινή στάση όταν εμφανίζονται θέματα που απαιτούν αντιμετώπιση.
Αυτά τα συμπεράσματα κάνουν αναγκαία την πολιτικοποίηση της συζήτησης και τη σύνδεση των προβλημάτων μας με τη γενική εικόνα, γιατί είναι κομμάτι της γενικότερης επίθεσης ενάντια στο λαό και τα δικαιώματά του.
Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΛΕΠΕΤΕ
Εκτιμάμε ότι στους αγώνες των συνταξιούχων συνέβαλε σημαντικά η δημιουργία της Ανοικτής Επιτροπής Αγώνα Εργαζόμενων και Συνταξιούχων Εθνικής Τράπεζας. Ξεκίνησε με την κρίση της μη καταβολής του ΛΕΠΕΤΕ με σκοπό τη συσπείρωση συνταξιούχων και εργαζόμενων σε αγωνιστική κατεύθυνση για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας.
Η Ανοικτή Επιτροπή Αγώνα άντεξε γιατί την ένωναν αφετηριακά οι κοινές θέσεις και η οπτική της, που από την αρχή είχε ξεκάθαρο στίγμα για τα θέματα και το ρόλο της τράπεζας, της κυβέρνησης, τα τερτίπια του συνδικαλιστικού κατεστημένου. Επιπλέον, ήταν ανοικτή, δίνοντας λόγο και ρόλο στους συναδέλφους που ήθελαν να αγωνιστούν, συσπειρώνοντας δεκάδες συναδέλφους, μεταξύ αυτών και μέλη ορισμένων παρατάξεων από το αγωνιστικό μπλοκ. Συνέβαλε να υπάρξουν κινητοποιήσεις και να σπάσει η λογική της ανάθεσης των κινήσεων μόνο στα Δ.Σ, παίρνοντας συχνά πρωτοβουλίες, συμμετέχοντας σε όλες τις αγωνιστικές δράσεις, με συνεχή προσπάθεια ενημέρωσης του κόσμου. Οι αρχικοί αγώνες για το ΛΕΠΕΤΕ συνεχίστηκαν για όλα τα θέματα που ανέκυπταν, όπως το πρόβλημα του επανυπολογισμού αι η σταδιακή μετατροπή του ΤΥΠΕΤ σε οργανισμό ξένο και αφιλόξενο προς τους ασφαλισμένους του.
Στη συνέχεια ξεπήδησαν και άλλες ομάδες και πρωτοβουλίες.Και επειδή δεν υπάρχουν μονοπώλια αγωνιστικότητας, σωστή ήταν η πρωτοβουλία για να υπάρχει συντονισμός δράσεων με όλα τα αγωνιστικά κομμάτια (ομάδες, πρόσωπα, παρατάξεις) χωρίς αποκλεισμούς, εφόσον ο σκοπός ήταν κοινός.
Έτσι συγκροτήθηκε και προχώρησε ο Συντονισμός Δράσεων για το ΛΕΠΕΤΕ και το ΤΥΠΕΤ, με συμμετοχή συλλογικοτήτων, ομάδων και παρατάξεων του αγωνιστικού μπλοκ, με καθοριστική τη συμβολή μας, που , πάντως έπιασε τα όριά του, κυρίως λόγω της υποστολής του αγωνιστικού προτάγματος από κάποιους και την πρόκριση της προβολής των παραταξιακών τους πρωτοβουλιών.
Κρατάμε ως θετική την εμπειρία από τη δράση της Ανοικτής Επιτροπής Αγώνα Εργαζόμενων και Συνταξιούχων Εθνικής Τράπεζας και της προσπάθειας Συντονισμού όλων των συλλογικοτήτων αγώνα.
Η ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ
Δύο χρόνια μετά την καταψήφισή του, το τρέχον ΔΣ είναι ακόμα στις καρεκλες του. Μετά από δύο χρόνια αναβολών και κοροϊδίας -με πρόσχημα την πανδημία-, το Δ.Σ. του ΣΣΕΤΕ τελικά προκήρυξε εκλογοαπολογιστική συνέλευση στις 3/5/2022 και θα ακολουθήσουν εκλογές.
Σήμερα είμαστε σε μια νέα κατάσταση, έχουμε βγάλει όλοι αρκετά συμπεράσματα.
Είναι φανερό ότι αυτό που λείπει είναι μια αγωνιστική μαζική ενωτική κίνηση. Με σαφές δεσμευτικό, αγωνιστικό στίγμα και ενιαία θεώρηση για το ρόλο των εργοδοτών, τις επιδιώξεις των κυβερνήσεων και των συστημικών πολιτικών κομμάτων, τις ταξικές αντιθέσεις που μας χωρίζουν, τα κοινά συμφέροντα που μας ενώνουν με τους άλλους εργαζόμενους, το χαρακτήρα της αναγκαίας απάντησης του κινήματος των συνταξιούχων της Εθνικής, την απαραίτητη διασύνδεση με τα άλλα κομμάτια των συνταξιούχων και των εργαζόμενων από άλλους κλάδους, την επίγνωση του ρόλου του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού και των μεθόδων που χρησιμοποιούν οι καθεστωτικές παρατάξεις και την ανάγκη διαχωρισμού από αυτούς.
Τα ερωτήματα, όμως, είναι : Στις εκλογές που τελικά προκηρύχθηκαν, ποιοι συσχετισμοί θα προκύψουν; Θα αφήσουμε να μείνουν τα πράγματα ως έχουν; Μας εκφράζουν, μας ταιριάζουν και μας εκπροσωπούν οι γνωστοί συνδικαλιστές και οι παρατάξεις που είχαν την πλειοψηφία και την ευθύνη για την πορεία του ΣΣΕΤΕ; Θα διαλέξουμε το δρόμο της συμμετοχής για την ανατροπή αυτής της πορείας ή θα αποσυρθούμε σε προσωπικές επιλογές και δρόμους; Η αγωνιστική εμπειρία των προηγούμενων χρόνων μπορεί να αποτυπωθεί σε μια νέα κίνηση ή μας αρκούν οι υπάρχουσες παρατάξεις που μπορούμε να εμπιστευτούμε; Αν δεν το τολμήσουμε εμείς όλοι μαζί να συγκροτήσουμε μια νέα συλλογικότητα, πως θα αλλάξει πορεία ο ΣΣΕΤΕ;
Η απάντηση και η εκτίμησή όσων παίρνουμε την πρωτοβουλία για τη συγκρότηση μιας νέας συλλογικότητας στο ΣΣΕΤΕ με το όνομα «Αγωνιστική Προοπτική» είναι ότι υπάρχει κενό μιας μαζικής ενωτικής αγωνιστικής παράταξης που να συνενώνει συναδέλφους και χρειάζεται αυτό το κενό να καλυφθεί.
Χρειαζόμαστε μια ενωτική κίνηση που δεν θα αποτελεί συγκυριακή συγκόλληση, γιατί θα βασίζεται σε ένα ισχυρό πλαίσιο συμφωνίας θέσεων, αρχών, λειτουργίας.
Μια κίνηση που θα λειτουργεί τακτικά, θα διαμορφώνει συλλογικά εκτιμήσεις, θέσεις και προτάσεις μέσα από διεξοδική συζήτηση, θα παίρνει αποφάσεις με ισοτιμία όλων των μελών της και οι εκπρόσωποι της θα δεσμεύονται από αυτές. Θα διαχωρίζεται από τον εργοδοτικό, κυβερνητικό συνδικαλισμό όχι μόνο στα λόγια, αλλά και στην πράξη. Θα επιδιώκει την κοινή δράση με τις μαχόμενες κινήσεις των εν ενεργεία συναδέλφων της Εθνικής, των άλλων τραπεζών και κλάδων και των άλλων συνταξιούχων.
Μια κίνηση με κριτήριο την υπεράσπιση των συμφερόντων των συνταξιούχων και ειδικά των χαμηλοσυνταξιούχων, κόντρα στις επιδιώξεις και τις επιλογές της διοίκησης της τράπεζας και των κυβερνήσεων για συρρίκνωση των δικαιωμάτων και των παροχών μας, η κίνηση θα πορεύεται με προγραμματικές δεσμεύσεις και πλαίσιο θέσεων και αρχών μέσα και έξω από το Δ.Σ..
Είναι γνωστό ότι υπάρχουν αντίστοιχες ομαδοποιήσεις και προσπάθειες που εκδηλώνονται κατά καιρούς, στις οποίες συμμετέχουν σποραδικά πολλοί αξιόλογοι συνάδελφοι, των οποίων και εκτιμούμε την προσφορά και την αγωνιστικότητα.
‘Όσες και όσοι στηρίζουμε αυτό το κείμενο εκτιμούμε ότι μπορούμε και χρειάζεται, μαζί με άλλους σδ που πραγματικά ενδιαφέρονται και έχουν τις ίδιες αγωνίες, τις ίδιες εκτιμήσεις και συμφωνούν με τις αρχικές μας θέσεις, να ξεκινήσουμε από κοινού όλοι μαζί και με ίσους όρους, την προσπάθεια να καλύψουμε αυτό το έλλειμμα. Χωρίς αυτάρεσκη επιμονή στη μοναδική εκπροσώπηση και τη μοναδική αλήθεια, χωρίς αποκλεισμούς, κλειστές πόρτες και κλειστές συνεδριάσεις, μακριά από παραγοντισμούς και διαγκωνισμούς.
Δηλώνουμε τη διάθεση μας να προχωρήσουμε και σε αυτό το επίπεδο την κοινή μας πορεία και παρέμβαση και με ένα ενωτικό ψηφοδέλτιο των μαχόμενων δυνάμεων και συναδέλφων που δώσαμε μαζί τις μάχες το προηγούμενο διάστημα και αφουγκράζονται τις ανησυχίες μας.
Καλούμε όλους όσους και όσες συμφωνούν με αυτές τις αγωνίες και τις διαπιστώσεις να ξεκινήσουμε μαζί για μια κίνηση με δημοκρατική λειτουργία, χωρίς ηγετίσκους, με δέσμευση και εναλλαγή των εκπροσώπων της από τις κοινές μας θέσεις και τις συλλογικές μας επεξεργασίες και αποφάσεις.
Για μια Αγωνιστική Προοπτική ώστε να πάμε αλλιώς. Με αποτελεσματικούς αγώνες για τα ασφαλιστικά μας δικαιώματα και τις ζωές μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.