Για την κρίση στο ΣΣΕΤΕ - ανακοίνωση της Αγωνιστικής Προοπτικής Συνταξιούχων ΕΤΕ

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

Εδώ και μήνες, η μεγάλη πλειοψηφία των συναδέλφων παρακολουθεί με απορία έως και αποστροφή μια ατέρμονη αντιπαράθεση ανάμεσα σε δύο διαμορφωμένους πόλους στο ΔΣ του ΣΣΕΤΕ που απέχει μακράν από πραγματικές αντιθέσεις για τις τακτικές αντιμετώπισης των σοβαρών προβλημάτων του κλάδου μας που τρέχουν και οξύνονται (ΛΕΠΕΤΕ, δάνεια, επανυπολογισμός, ΤΥΠΕΤ κλπ).

Το Δ.Σ. δεν συνεδριάζει γιατί δημιουργείται μια από τους μεν και μια από τους δε τεχνητή έλλειψη της αναγκαίας απαρτίας. Η έλλειψη συνεννόησης έχει φτάσει στο απόγειο της, απόσυρση στήριξης του προεδρείου, προτάσεις για μομφή κλπ.. Και παρότι όλοι αυτοί συμφωνούν ότι τη λύση θα δώσουν οι εκλογές (αμφίβολο αν δεν αλλάξει ριζικά η επικρατούσα συνδικαλιστική αντίληψη και οι συσχετισμοί) και ότι θέλουν ανασύνθεση του προεδρείου, δεν μπορούν να συμφωνήσουν στην ημερομηνία των εκλογών και στην σύνθεση του νέου προεδρείου και πότε αυτή θα γίνει. Αδυνατούν να συγκροτήσουν ένα Δ.Σ. με σαφή προγραμματική συμφωνία και παράλληλα αρνούνται να συμφωνήσουν σε αντιπροσωπευτικό και αναλογικό μοίρασμα των ευθυνών του προεδρείου, όπως το αρνήθηκαν οι ίδιες δυνάμεις και στην ΟΣΤΟΕ.

Το χειρότερο είναι ότι, αυτή η εκφυλιστική κατάσταση έρχεται σαν συνέχεια της διαδικασίας που ξεκίνησε αμέσως μετά τις περυσινές εκλογές, αλλά κρατάει και από παλιά. Η ευφορία και η ανακούφιση των συναδέλφων για την «αλλαγή πλεύσης» μετά τις εκλογές κράτησε ελάχιστα. Τα γεγονότα είναι λίγο πολύ γνωστά: ετερόκλητες συμμαχίες ΕΤΕΑΠτζήδων και ΛΕΠΕΤμάχων για τη συγκρότηση του προεδρείου,  διασπάσεις του Ενωτικού. Αλληλοκαρφώματα και αλληλομαχαιρώματα, συγκυριακές συμπλεύσεις, συγκρούσεις που μεταφέρονταν από παρατάξεις στα όργανα, από τον ΣΣΕΤΕ στην ΟΣΤΟΕ και τανάπαλιν, οπότε περιττεύει η αναλυτική αναφορά.

Αυτό που πιο πιστά θα περιέγραφε την κατάσταση είναι ότι 17.000 και πλέον συνταξιούχοι, με σοβαρά, χρονίζοντα και άλυτα προβλήματα, παρακολουθούμε μια δράκα -παλαιών και νέων αδιάφορο πια- συνδικαλιστικών εκπροσώπων του κλάδου να μαλλιοτραβιούνται και να παίζουν συνδικαλιστικά παιχνίδια στην πλάτη μας, ενώ για κανένα από τα προβλήματα μας δεν έχει γίνει ούτε ένα βήμα παραπέρα. Αλλά όχι μόνο! Πολύ γρήγορα συνειδητοποιήσαμε ότι  επιμελώς και πλαγίως καταβάλλεται προσπάθεια  -με πολιτικάντικο τρόπο και διάφορα συνδικαλιστικά τερτίπια- να πεισθεί το «πόπολο» ότι : το σημαντικότερο ζήτημά μας, η υπόθεση ΛΕΠΕΤΕ, είναι χαμένη υπόθεση και είμαστε πλέον στα χέρια της μοίρας, άντε και κανενός καλού και μάγκα δικηγόρου.... και ότι για το φλέγον ζήτημα των δανείων των συναδέλφων, μόνο την φιλευσπλαχνία των διοικούντων την ΕΤΕ περιμένουμε, ότι  το ΤΥΠΕΤ κινδυνεύει να  χαθεί  «γιατί ακολουθεί την τάση της αγοράς».

Και εμείς βουβοί και άβουλοι αντάμα μόνο τη μοίρα μας μπορούμε να σιχτιρίζουμε...δυστυχώς, είναι πολύ μακρύς ο κατάλογος με όσα δικαιώματα και σοβαρές κατακτήσεις του εργατικού και συνδικαλιστικού κινήματος αφήνουν να κυλούν μέσα από τα χέρια μας, εξαιτίας της απραξίας στην καλύτερη περίπτωση, της (όποιας) σκοπιμότητας στη χειρότερη. Αυτή η κατηφόρα δεν πρόκειται να σταματήσει, γιατί όλοι οι παραπάνω εμπλεκόμενοι είναι φορείς της ίδιας αντίληψης για το συνδικαλισμό, αντίληψης και πρακτικής που σταδιακά δυστυχώς έχει κυριαρχήσει σε όλους τους χώρους, την αντίληψη που ονομάζουμε συμβιβασμένο, κυβερνητικό- εργοδοτικό συνδικαλισμό.

Βιώνουμε την κρίση αυτού του συνδικαλισμού που αδυνατεί να δει –όταν δεν υπονομεύει ανοικτά- την ανάγκη για σύγκρουση με την εργοδοσία και τις κυβερνήσεις, που καλλιέργησε συστηματικά την «ταξική ειρήνη», την ανάθεση και την συνδιαλλαγή, που λοιδωρεί την -απαραίτητη- πολιτικοποίηση και απαξιώνει τη μόνη διέξοδο για αποτελεσματική διεκδίκηση, τους αγώνες, τους  κλαδικούς αλλά και τη σύνδεσή τους με τους γενικότερους λαικούς και ταξικούς αγώνες. Ενός συνδικαλισμού που αντικατέστησε τη διεκδίκηση και τη συλλογικότητα απέναντι σε εργοδοσία και τις κυβερνήσεις με την συνδιαλλαγή και τις εν κρυπτώ διαβουλεύσεις. Ενός συνδικαλισμού που αρνείται να απαιτεί όσα μας ανήκουν και μας αναλογούν. 

Υφιστάμεθα τις συνέπειες από τους υπολογισμούς της παράταξης της Ν.Δ., τις εσωκομματικές διαμάχες  3 παρατάξεων του ΠΑΣΟΚ και της πολιτικής συμμαχιών του ΣΥΡΙΖΑ. Οι συνδικαλιστές εξαντλούν τη μαχητικότητά τους στους μεταξύ τους καυγάδες. Κοινό το ρεφρέν όλων «δεν μπορούμε να κερδίσουμε τίποτα, οι συνάδελφοι δεν ενδιαφέρονται και δεν κινητοποιούνται άρα δεν μπορούμε να απαιτούμε και να αγωνιζόμαστε, αυτά δεν γίνονται.» 

Παλιοί και νέοι καταψηφισμένοι, έκπτωτοι κλπ.. παρά τις αλληλοκατηγορίες, έχουν από κοινού συμβάλει να οδηγηθεί ο Σύλλογος σε τέλμα και επομένως τη μεγάλη πλειοψηφία των συναδέλφων σε απογοήτευση και αποστράτευση.

Επειδή μπροστά μας ανοίγεται μια περίοδος που θα αγριέψει και θα ενταθεί η επίθεση στο εισόδημα, τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις του λαού, κομμάτι του οποίου είμαστε,

Επειδή -ευτυχώς- υπάρχει ακόμα μερίδα συναδέλφων που δεν έχουν υποστείλει τις σημαίες του συνδικαλιστικού αγώνα και διαθέτουν γνώσεις, πείρα και διάθεση για αγώνες,

Καλούμε όλους τους συναδέλφους να αρνηθούμε την ιδιώτευση και την απομάκρυνση από τα κοινά, να συμμετέχουμε στο ΣΣΕΤΕ και να στηρίξουμε την προσπάθεια όσων από μας παλεύουμε σταθερά και αγωνιστικά όλα μας τα χρόνια, ώστε να βγούμε από το τέλμα και την απραξία, δίνοντας ξανά νόημα στη συνδικαλιστική δράση και συμμετοχή για να δούμε ξανά νίκες στους αγώνες μας.

Να συμβάλλουμε να υπάρξει ένας νέος αγωνιστικός συντονισμός όσων θέλουμε να υπερασπίσουμε με αγωνιστικό δρόμο τα δικαιώματά μας.